Karanlık çökünce,geçtim evime
Çekip tabureyi hüzne oturdum.
Ayrılık yakışmaz deyip sevgime
Uzunca bir süre öylece durdum.

Ağladı sessizlik,hıçkırdı zaman
Kıyamet kızıldı,ürkekti mizan.
Aklım gel-gitinde,mevsimi hazan
Buz gibi hayali,bahara yordum.

Aldım avucuma akılsız başı
Eyvahla dinledim dilsiz sırdaşı.
İçlenip akıttım gözümden yaşı
Her akan damlaya o yari sordum.

Baktım oda oda,bir bir aradım
Yarimi bulmaktı asıl muradım.
Yoruldukça kaçtı hep ağız tadım
Kırık düşlerimden bir sofra kurdum.

Baş yemekti sabır,acı soğuktu
Tatlı kör hayaldi,çeşidi yoktu.
Açlık idam olmuş,hissi boğuktu
Şükür’ü sırtından amin’le vurdum.

Arslanım bu akşam dertlidir gönül
Dinle feryadını vicdanla örül.
Deryasına sabrın,vakitsiz gömül
Çünkü aşkı senle tutup kavurdum.

ALİ OSMAN ARSLAN-12.02.2013