Yorgun günlerin ardından
Geceler sabahlara düşerken
Biz hiç uyumayız
Tepeden tırnağa buz kesse de bedenimiz
Sıcacıktır yüreğimiz
Bazen aşk kokan dizeler damlar gönlümüzden
Bazen isyan ederiz...

Şair diyorlar bize
Hiç susmaz kalemimiz...

Temmuzda kar yağdırıp
Şubat ayında yananlar biziz
Mesken’imiz kağıt
Kalem tapumuzdur
Kara gözlükler altında
Kan çanağı’dır gözlerimiz
Ant içmiştir paylaşmaya
Titreyen ellerimiz...

Şair diyorlar bize
Hiç susmaz kalemimiz...

Yürektir aşımız
Eğilmez başımız
Asi rüzgarlar gibi görünsek de
Ilıman iklimler yaşatırız içimizde
Bıçak yüreğimizde değil
Dilimizde’ dir
Kuş gibi çırpınırken yüreğimiz
Aslan gibi kükrer dillerimiz...

Şair diyorlar bize
Hiç susmaz kalemimiz...

Kelamımız
Selamımız
Ahımız isyanımızdır
Aşkı bir dizede değil
Her hecede yaşarız
Acıları bal eyleyip yazarak aşarız
Suskundur
Dünya gözüyle gören bitkin gözlerimiz...

Şair diyorlar bize
Hiç susmaz kalemimiz...

Meyil etmeyiz dünya malına, mülküne
Sevdamız ya aşktır, ya Hak’dır
Ya da vatan diye atar yüreklerimiz
Ereğimiz doğruyu bulmaktır
Gülerken ağlar
Ağlarken güleriz...

Şair diyorlar bize
Hiç susmaz kalemimiz...

Gönüller diyarımız
Güneş şiarımızdır şiirlerde
Söz söyletmeyiz
Ay ve mehtap üstüne
Kış gecelerinde bile
Yıldızlar yağar üzerimize
Çirkinlikleri damıtıp
Doğruluğu süzeriz...

Şair diyorlar bize
Hiç susmaz kalemimiz...


Yazan ve seslendiren
Mehmet Fikret ÜNALAN