Biliyor musun anne
Sen gittiğinden beri ne çok şey değişti
Ne çileler büyüttüm kısacık zamanda

Öyle yaşlandım ki
Bu şehir ağır geliyor artık
Kirini pasını
Kaldırımlar bile kaldıramıyor

Dört bir tarafım kanıyor
Kan kokusunda korkaklıklar düşüyor payıma
Uzağımdan gitmiyor belalar

Karanlık çıkmaz sokaklardayım
Namus sadece bir kavramdan ibaret
Hayâsızlık, utanmazlık
Almış başını gidiyor!

Bu şehrin "entel, dantel takımı"
En çok barıştan söz eder ya hep,
Oysa bir savaştır;
Ölümüne bir kavgadır başlayan her gün
Her gün parsel, parsel pay edilir garibin lokması
Ranta dönüşür eski yalılar

Haini, yalancısı, talancısı sümenaltı edilir
Yavan ekmek üzerine oyunlar oynanırken
Dayanamıyorum anne
Öfkem kör kurşun gibi namlunun ucunda!

Biliyor musun
Fahişelerin "ti" sesi yankılanıyor
Geceye teslim olmuş çıplak caddelerde
Umutlar firarda
Duygular dilim, dilim parçalanıyor!

Bu şehirde bir ben değilim
Doğduğuna pişman
Güneş bile üşüyor anne...!
Gittiğin günden beri her gün ölüyorum…


Cansıla