Düşünmek bazen ağır geliyor
Şevk ve hissiyat buruklaşıyor, hüzün içimde büyüyor
Ne kadar boş ver desem, o an çaresizliğimi dile getirsem yinede umut bitmiyor
Yalnızlık ve sessizlik ruhuma derin bir keder bahşediyor, sukutun keyfiyeti sabrıma sesleniyor

İnsan elbette ki umuda bel bağlar
Ve fakat nasibin tevdi edilme vakti kimbilir hangi bahtta yazar
Heves ve arzu geçici bir bahar, dimağ ve tasavvur tefekkürün irfan ve ihsanına bakar
Hazan ibrete ve iltifata tabii bir nazar, her umut, emel olmadıkça azim ve sadakate asude bir şekilde koşar

İnsan ihlasın şevkiyle hazzı yaşar
Tevazuu ve inayetle rızaya koşar, kalpte hangi vakit inşirah açar
Nazargah olmaya, hak için bakmaya, riyadan uzaklaşmaya, aşkın sadrıyla kul olmaya bakar
Sevda firkati ruhun en mümtaz vasfında yaşar, vuslat hicranı çile olmaktan çıkar, nefs teskiye olmak için melül halde bir nacar

Gözler yollarda kalır, merak taçlanır
Beklenen haber ve nefesin muhabbeti har olur açığa çıkar
Kim kara günü sever, telaşın içinde gülmek için can çeker, ecele nispet edep ağlar
Aklına ve kalbine yabancı olan, bilgi ve metanetten hisesini doldurmayan, şakınlık içinde ve çaresizlik bendinde bocalar

Mustafa CİLASUN