dolandık pamuk ipliğine...çöz çilemizi...


sizli bizliyken tekne ahşapları,
boğazına düşkün dalgalarla
iki martı düştü denize,
bir karabatak
gölgesi düştü kıyıya uzun eteklerinin,
uzun boylu kadınların
saçları kırıştı İstanbul’un
suda sekerken sabır taşları
gül açma mevsimiydi
soyunup,dökünen bir vakitlerin
kalkıp gidesi bir beklemeydi
geceydi...

su aynasında kulaç attı,
ehlikeyfin bakırı
al bastı ilk harfini,
fal kapamış fincanların
dallanıp,budaklandı
boğazı boş sözler
arka yüzü sırlanırken camların
sözünden döndü yemin billahı,
noktayı bilmeyen kalemlerin
sisleri acıdı sık boğazların
terlerken su yüzleri,
kaçmış uykuların
sözü ayazdı ergen hüznün
dili titrek
aklından dünler geçti,
deniz manzarasız vapurların

dalıp dalıp çıktı,
güz sancılarının ucu açık cümleleri
dişini sıktı noktalı virgülleri,
öznesiz boşlukların
koşuşturdu süklüm,püklüm duyguları
parantezleri mahmur kelamların
açtı on iki perdesini,
üç oktavlık çığlıklar
düşü hasatsızdı bir içim suların,
kalemi kısır
korktuğumuz kadardı aslı,astarım

durdu notasız aralıklara ses
iki yana düştü kol,
sustu heves
sürüdü uzun eteklerini,
uzun boylu kadınlar
yürüdü…
içlendi dilini ısıran yalnızlık
son adımlara gülümsedi,
bir uçtan bir ucalar
gelgitlendi karanlık
sırrı sürçtü en bilinmeyenin
s/aklım gitti
şehir bitti
şiir bitti


Suadiye.2013