yıkılası dünyanın altında kaldım
bitmez dertleri derin yaralar açtı bende
yüreğim nasıl yanar
her gün durmaksızın kanar
dokun ne olur kimsesiz kalmış yanıma
nefesler alayım soluklarında
bir başımayım işte
varlığın çok ötelerde kalır...


sızlanırım gözyaşı sinmiş kirpiklerimde
yalın kalmış sevdaların koynunda
sayıklamalarım yıldızlar sokağında dolaşırken
ay ışığı yalamış sahillerde yakamoz ararım
dalgalar vurdukça kıyılara
istridye kabuklarında bulamam seni
çöker kalır gecenin koynuna senli umutlarım...


yoksun adını yazdığım kumsallarda
söyle ben nerelere gideyim
gamlar yüklenmiş yelkenlerle kaybolayım
senden geriye kalan hatıralarımı
bir de düşlerimi yanıma alarak
gidiyorum seni saramadığım kollarımı açarak
azgın dalgaların koynuna öylece uzanıyorum
beni bir ömür unutmayacağını bilerek !...


Bahar Tülay Kıran 2007
...