Dolanayım diyorum sayende
Saçlarımdaki hüzünle gecene
Ben
Deniz vurgunu bir nazende
Şiir dokuyayım apansız.
Yazamadığım başlangıçlar amansız
Dönemediğim yerlerde korkular zamansız …

Ben ki sevda yorgunu
Kırılmış ve incitilmiş narin bir çiçek
Yalnız ve sensizim
Düşlüyorum bizi
Özlüyorum seni
Salına salına süzülüyorum topraklarına
Yaprak yaprak düşemediğim aynı yerde

Hüzünde eskiyen bir an’dayım
Gece,
Umut yolcusu bir hece…
Hece “Aşk”
Hazan gerekçe
Sustukça yaşayan bir hüzün
Sevda yaralısı acemi şiirlerimde

Sana geldim iki gözüm
Dumanlı bir akşam ertesi
Pembe düşler yaktım
Sevdanın med cezirlerinde
Acılara yazıldım,
Hüzünlere kazındım
Ardından el salladı sızılar
Sen diye bağrıma bastım

Sen ne yapıyorsun bu aralar
Alıştın mı yokluğuma
Sus, duymak istemiyorum
Sen sus…
Anladım da…

09/12/2007

Ayşegül TEZCAN