Olsun, sen yinede üzlüp kendini koy verme
Ruhunu yoran gama, yüreğini yakan hicrana ve onca acıya
Ram eyleyip umudunu kaybetme, sabrı mecburiyetten sırtında taşıma
Karşına çıkan her yükü nasibin sanma, akıl ve muvazene, bahşedilen iraden için sebeptir unutma

Ruhunu daraltan ve hatta bunaltan ne varsa
Yüreğinde taşımak istemediğin elem fikrine ve dirliğine pranga vuran acıysa
Zan üzre ve dahi korku birliğinde kenetlenmiş her düş ve düşünce seni esir alamaz kanma
Mesnetsiz laf üreten her kim varsa, kulak asma, sözlerini zihninde taşıma, habersizce taklit edersin unutma

Kitab-ı celille gözlnin ve zihnin barışık olsun
Seher vakti ruhunun pervazları lahuti bir hazla müşerref olup, beden taatte bulunsun
Her azan zikir ve fikir birliği içinde gönlüne inşirah sunup, haşyetin hassasiyeti aşkı durultsun
Sevdasına gebe olduğumuz her ne varsa hak ve hakikatin mizanı olsun, yarin firkati bu manada ruhumda ve kalbimde okunsun

Neden tebssüm etmekten imtina edersin
Sanki bazen kör kuyuların dehlizinde çırpınan biçarenin halisin
Umut, akıl ve izanla yol alan, vicdan ile yoğrulan, yüreğin mütebssim halinden nükseden en samimi yakarıştır
Her nefes candır, aziz olan insandır, farkındalık ihlas ve ihsanla yol alan kulun adanmışlığı ve vuslat sedasıdır

Mustafa CİLASUN