2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
715
Okunma
Çarparken rüzgar kanatlarıma,
Savrulup giderdim hep, uzak diyarlara.
Yokluğunu sorardım geceleri yıldızlara,
Sen bırakıp kaçtın beni, ıssız sevdalara.
Rotam hep aynı, yokluğun acı
Kim ister ki yalnız başına sonbaharı.
Ağaçlar bile o zaman döker yapraklarını,
Sende beni öyle bırakıp gittin, yokluğunun akşamı.
Onca söze mi yansaydım, yoksa kaybettiğim AşK’a mı?
Üzerimde bir kasvet bırakıyor bu şehrin akşamı.
Değişmiş, tuhaf olmuş herkesin aksanı,
Sende beni öyle bırakıp gittin, yokluğunun akşamı.
Ne sardunyalar duydu gittiğini,
Ne de balkondaki menekşe,
Sessizce çekip gittin işte.
Yokluğunla baş başayım, şimdi kokun hala üzerimde…
Mehmet KILINÇDEMİR
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz