Bir gökdelenin tepesinden atlasanız,
paramparça bir beden bulunsa ıslak bir cadde üzerinde yatarken
bedeninden daha parçalı bir şey varsa o da tükenmiş bir yürektir şüphesiz...
En kıymetlim diyerek adını ezberlettiğiniz kalbinize,
candan öte, tenden öte,
varlığınızı varlığına adanmışlık eylediğiniz candan, tenden,
yani ONDAN
kıymet görememiş bir yürek...
Hayatım diye sarıldığınız birinin hayatında yer bulmanın zorluğunun verdiği hasar onulmaz bir yara gibi işler tüm hücrelerinize...
Soluğunuz kesilir,
nefessiz, kimsesiz, hissiz yaşamaya başlarsınız varlığının verdiği o büyük yoklukta!...
Kalabalıklarda yaşayanlar düşünmez,
Kargaşanın içindeyken farkedilmeyen bir mutluluk,
belki de bir yol sapağından size el sallamak üzeredir...
Paramparça bedenler, tanınmayan yüzler, kan kayıpları değildir can yakan aslında,
Aşk kaybına uğratmamak içindir tüm çaba çocuk yüreğinizi...
Oysa her yara bir iz bırakır,
yaşadığmız aşk denen şey ise candaki izlerin toplamıdır...