Sevgilim mümkünse
Aynı kipte geçsin her yirmi dört saati ömrümüzün

Sevgilim senden uzakta
Sensizliğinin koyu renginde
Baştan sona özleme boyanıyor
Hasretle kanka oluyorum günler boyu
Günlerce kendime gelemiyor
Cesaret edip çıkamıyorum dışarıya
Mihmanı kalıyorum dört duvarların
Senin bana kalsa kabullenmediğim yokluğunda




Aramıza şehirler-Urfa gibi-
Aramıza dağlar-Toroslar gibi-
Bir bir girdiğinde
Daldığım mavi gökyüzü de
Üzerinde dolaştığım yeryüzü de
Hatta sevda da zerre miskal
Anlam ifade etmiyor benim için




Benim için mana teşkil edenler
Her bakışında cennet gördüğüm gözlerin
Her kelimesinde tatlılık duyduğum sözlerin
Ve her tutuşunda yaşamak budur dediğim ellerindir
Geriye kalanlar
Karşılaştığım insanlar
Sol yanıma mutlulukla değmiyor hiç
Acıtıyor
Hüzünletiyor zamanlarımı
Kalbimde yokken küçük dokunuşların




Anla Sevgilim senden uzakta
Hiçbir yakınlık
Hiçbir yeni olay
Ve hiçbir sıcaklık güldürmüyor
Yanaklarına aşkla aşina yüzümü