Islandı kirpiklerim gözlerime çığ düştü;
Yıl ikibinikiydi günlerden iki Nisan;
Sandım ki yüreğime canavarlar üşüştü;
Uzadı mesafeler ben tükendim an be an;
Yıl ikibinikiydi günlerden iki Nisan;

Dışarda yağmur yağar ıslanır yanaklarım;
Aklımda yıllar önce bakışın gözlerimde;
Hırsından damla damla kanasın dudaklarım;
Ve hıçkırsın heceler hıçkırsın sözlerimde;
Aklımda yıllar önce bakışın gözlerimde...

Karanlıklar içinde saklar nice heceyi;
Ah bu Nisan ayları ah bu Nisan ayları...
Kalbimde anıt yaptım yalnız iki heceyi;
’Babam’ canda canımdı, dem içerdi çayları;
Ah bu Nisan ayları ah bu Nisan ayları...

Uzanmış yatıyorken, yalnız sana sarılmak;
Bir zamanlar elimden tutanım nerde hani;
Gecelere kan kusmak gündüzlere darılmak;
Kuzum diye havaya atanım nerde hani;
Bir zamanlar elimden tutanım nerde hani...

Her adım attığımda her nefes aldığımda;
Aklımdan çıkmayanım sensin yine Can Babam...
Siyah-beyaz resminle başbaşa kaldığımda;
Sol yanımda kanayan, hep ağrıyan yan Babam;
Aklımdan çıkmayanım sensin yine Can Babam...

’Bir dağ nasıl koparsa öyle koptun yerinden
Bahçemdeki ağaçlar kurudu kederinden’

Ali ALTINLI - 02/04/2013
Saat: 23:16