Kanaatkar olurlar, yokluğu da bilirler
Sevdiği insanlara, değer kıymet verirler
Yoluna kurban olur, gerekirse ölürler
Mertliğin abidesi Karadeniz kadını


Kendi işine bakar, aklı kalmaz eşinde
Tarla çapalamada, her gün aşın peşinde
Ormanda ve denizde, hamsi balık işinde
Eşinin yanındadır, Karadeniz kadını


Eskisiyle yetinip, yenisini giymezler
Misafire yedirir, kendileri yemezler
Ölür de toprak olur, bir of bile demezler
Nasırlanmış ellidir, Karadeniz kadını


Mertliğin timsalidir, asla yılmaz bir işten
Tuttuğunu koparır, yüreklidir her eşten
Gerçeğin peşindedir, bilmez hayalden, düşten
Bir başka yaratılmış, Karadeniz kadını


Her gün tarla yolunda, peştamalı belinde
Bir gün bakarsın fındık, belki çay bahçesinde
Allaha çok yakındır, kelam düşmez dilinde
Kutsal bir emanettir, Karadeniz kadını


Ferhat GÜNAYDIN
Giresunlu Eğitimci Şair
27.02.2012