Anladım gayri gözlerimden düşmek istemiyorsun.
Gözlerinde yerim yok kalbindeki gibi,
Ben nefes kesen bir aşkın içinde merhametsizlikle boğuldum.
Kırgın gecelerin solgun düşlerindeki,
Ayaküstü ölürken resmedilen bendim.
Kendi havarisini yaratamayan İsa değildir aslında,
Ben aşkın orta yerinde sevdiğimce,
Elleri merhametsiz bir kalbe çivilendim.
Sen aşkı bir anlık sanıyorsun belki de,
Gözlerime aşk diye ben seninle milledim.
Körüm şimdi ve tek rengim siyah,
Karşımda duran bir çıplak varsa,
Görmüyorum sevdiğim,
Çünkü o karanlıkların içine beyaz bir sen çizdim,
Millenmiş gözlerimde seni saklarken,
Sen sanrılarımla beni yapayalnız bıraktın,
Tanrı, kilitsiz kapılardan dönerken geri,
Yaşadıklarımı kulaklarına aşkla fısıldasın.
Ve sen yüreğinde bir sızı olduğumu anla sevgilim.

Nedimesiz gelinler gibi dolanırken hayat içinde,
Suskun çığlıklarını saplarken bir kızıl saçlı kadın,
Sırtıma düşerken uzun tırnakların düş kanatan rengi,
Ve hançer yarasından geçilmezken omzum,
Sen başını omzuma yaslayıp ağlama,
Çünkü ben sana bağrımı ayırdım,
Vura vura çürüttüğün bağrımı kadınım.
Hadi suskun zamanların ortasında,
Kahkahaların şenlendirirken bilmediğim bir odayı,
Ve yalnızlığın koynunda sesine yüklenirken,
Dua hükmünde bir aşk,
Dilimde bile sen duruyorsun hala,
Fakat sen bunu anlayacak kadar büyük değilsin.
Senden büyük Allah var sevgilim.
Bu kadar mağrur olma…

İsyanlarından nefessiz kalırsa gökyüzü,
İtaati özleyen sen olursun bir gün gelirde,
Anlarsın nefessiz kalışları söylenen her yalanda,
Ve seni ne çok sevdiğimi anlayıp,
Koşup gelirsen bir gün bana uzaklardan,
Ellerin düşünce toprağıma,
Ben sana gülümserim, geç kaldın diye mezarımdan,
Sen o zaman geç kalışlarımın acısını anla!
Ve toprak toprak ben akayım avuçlarından.
Sarılamadım bu hayatta sana,
Belki toprak olunca doyarım kokuna,
Bir nasip dolanır dilime,
Leylaklar solunca bağrımda,
Anlarsın sana ayrılan yerin genişliğini,
Ben seni bir öykünün ortasında,
Fantastik bir karakter olarak yazmadım alnıma,

Gecesiz sensiz kaldığım zamanda,
Sen nasıl yaşıyorsan bende öyle yaşıyorum.
İtaatim tam sana kadınım,
Katilim sen olsan da hayatın içinde,
Neşter yarasından artık canım acımasa da,
İsmi lazım değil can acıtanların veyahut can kırıklıklarının,
Gözlerime mil diye çekmişim seni,
Kokunu ruhuma sürdüğüm gibi ve gün gelir anlarsın.
Seni ne çok özlediğimi,
Hadi madem istemiyorsun sonsuzluğumu,
Karanlıkların ortasındaki günahkarlarla
Bırakıyorum seni yalnız başına,
Vakit bahar ve seni içinde yaşamak vakti,
Vakit geldi,
Şimdi ölmek kolaysa senin için yaşamalı sevgili,
Hayata kafa tutar gibi,

Belli ki sesimi bile duymak istemezsin.
Öyle olsun, anladım sus diyorsun, sustum.
Madem öyle istiyorsun, gidiyorum.
Unutma sen mutlu oldukça ben mutluyum,
En azından öyle düşün rahatlat kendini,
Hayatına girdiğim için özür dilerim.
Ben seni gözümden sakınıp sevmeyi öğrendim ama,
Senin gözündeki hiçliğimi de gördüm sevdiğim.
Şimdi avuçlarından kayıp bir yıldız gibi,
Toprak olup yokluğunda nefes alan bir benim.
Merak etme sevdiğim.
Yağmurlar ıslatır seni, beni unutursun.
Ben sana sadık bir aşkla yanarım.
Sen belki beni zamanla yok olur sanırsın,
Ben sen mutlu ol diye susar, sana sarılır uyurum,
Ben her yıl sana iki bahar olurum kadınım.
Ben sana baharlanırım.

BAKİ EVKARALI