34
Yorum
34
Beğeni
0,0
Puan
3190
Okunma

Kimdir seni senden alan, seni alıp sende kalan
Yokluğuyla dünya yalan, varlığıyla derde salan...
Dilde yitince kelime, gider ayak,nemli topuk
Yürek desen lime lime, düşünceler kopuk kopuk
Değil mi ki süzgün gönül haşır neşir olur gamla
Sabırı öğrenir canda, kendi kendini avutur
Değil mi ki bezgin gönül eriyerek damla damla
Nehir olur yatağında hayallerini uyutur
Bilir misin kırılırken insan nasıl olur, anla!
Sırtını öne eğince; düşer sema, oynar küre
Yaralanmış kanadıyla yine uçsada zamanla
Kamburuna yel değince düşlerinde biter süre
Kahır sofrasında hicran, doludur yağış öncesi
Aciz kalır köhne sokak, ortam, eşya sobelenir
Unutma! Hayat halkası, açılır bağış öncesi
Eteğine takılanlar vakti gelince elenir
Yarım resmedilen sima, bırak kalsın hikâyende
Bakışını derin çizip, kaşında sakla esrarı
Haklı, haksız olsa bile mazi yaşandı sayende
İsteme benden şahidi, varlığın sunsun israrı.
Nezahat YILDIZ KAYA