Etrafa şöyle nazarla kendince bakarsın,
Kim nasıl yaşıyor neler oluyor anlarsın,
Aklını geleni unutmadan o anı yaşarsın,
Bulunduğun yerin neresidir anlarsın..

Kiminin dili söyler olmuş eli iş yapmaz,
Kalbi aşklarla dolmuştur uyku tutmaz,
Büyüklenmiş artık hiç hal hatır sormaz,
Zamanı gelince görür o zaman anlarsın..

Gözler açık olsa da gerçeği görmez olmuş,
Dostluklar kaybolmuş kinle yoğrulmuş,
Gönüller kırılınca kalpler buruk olmuş,
Zor duruma düşence o zaman anlarsın,

Hayat bu insanı her şeyi ile yaşanıyor,
Kaderde olanlar ardın sıra sıralanıyor,
Her nasıl olursa olsun hayat yaşanıyor,
Bir gün olup düşersen o zaman anlarsın..

Aydınlık gün ararken karanlıkta kalırsın,
Bir güzellik için umut kapılarını aralarsın,
Dillerin söyleme de içinde olanları yazarsın,
Gözler görmese de gönül görünce anlarsın..

Bizler birer insanız hepimiz yaratıldık,
Bilmediğimiz kader çizgisinde dağıtıldık,
Kendimi kaybedip nefsimizce aldatıldık,
Çıkış yolu bulamadığın o zaman anlarsın..

Dün, bugün, yarın ertesi ise bilinmiyor,
Hayal ve düşlerle hayat devam ediyor,
Yarın diye, diye umutlar teselli ediyor,
Yarın olmayıp son olduğun zaman anlarsın..