Farksız adım sesleri,
Hep aynı yere çıkan kapılar.

Sarhoş bir adamın göz yaşları,
Akarken cadde boyu,
Mesela kapımızın önünden,
Acele adımlarla bozmak,
Acınası hizayı...

Parmak uçlarından fırlayan bir azrail mesela,
Sonsuzluğa doğru kanat çırpar,
Göz pınarlarında küçük bir mola,
Ya sonra...

Çığlıkların sessiz oluşu mu ironik,
Yoksa kadim yalanların ikrarı mı ?
Ya hep umutsuzluğa açılmalı gözler,
Ya da serseri bir kurşunla can vermeli insan...

Geldiği yere dönmek,
Sanki o kadar uzakmışız gibi,
Sanki ayrılabilmişiz gibi kapı önünden...
Herşey orada,
Yağmur sularında gemi yüzdürdüğün,
Komşunun camını kırdığın,
Köşe taşlarından kaleler yaptığın.
Sağında, solunda...

Kaçmak fiiline gelince,
Kaçmak yok.
Teslim olmakta her saniye ruhun,
Tecavüz kurbanı gibi her daim,
Sesini senin bile duyamadığın.