Gavurun biri,bir gün bana
Kendini ara dedi ,sor kendine
Ve neye talipsen
Oradan sor bul kendini

Kendimi aradım,nede özlemişim
Sazımda sırma tel efkarlandı..
‘’işte gidiyorumçeşmi siyahım’’

Gavur işte,hep kafamı kurcaladı
Yine bir gün,
Karşındakine’’ ben’’ gözü ile gör
Kendine ‘’sen’’ gözü ile
O zaman ‘’sen’’ ben olurum
‘’ben’’ yine kendim

Gavur işte hiç susarmı..
Yusufu n Yakup gibi babasını
Züleyha nın Yusuf gibi sevdasını
Ali nin yolunu,Fatuma nın aşkını
Hüseyin in zulme direnişini anlattı..

Ve yine Gavur,
Yok u,hiç i,ölmeden önce ölmeyi

Ve bir şarkı çalındı,yan taraftan
Çok kızdı bizim Gavur
’’aşk şarabından kimbilir en son hangi şanslı içti’’
Şarkı güzel ama burası olmamış dedi.

Bizim Gavur..
Dünyanın aşk üzerine kurulduğunu
Aşk biterse yaşamın biteceğini
Aşk sız insan olmayacağını
Herbir şeyin aşkla başlayıp aşkla son bulduğunu söylerdi..

Bana kızardı,’’boş durma çal şu sazı’’
Kendi başlardı Gavur işte..
‘’AŞKIN YARASIDIR BU DERDİN DEVASIDIR BU
KOVALAMA YAR KAPINDAN ALİ SEVDASIDIR BU (s.m. Necati KUBAT)’’

İşte bu Gavur un,,hep böyle gavurluğu tutar..

İyiki varsın GAVUR…


HAYDAR YILMAZ