gitmek istiyorum sonsuzluğun en uç noktasına
bırakıyorum hayatın tadını
her yer kan, vahşet, solan yürekler
söyleyin nasıl bir yaşamdır bu
kusmuklar içinde kalmış insanlık
yüzümün çehresini sarmış zebaniler
katransı bakışlar delip geçiyor asil yüreğimi
yaşam bitmiş, huzursuzum, gülümseyemiyorum!..


el uzattığım insanlar yılkı atlarına binip gittiler
dönüp arkalarına bakmadan uçtular
ben yalnızlığımla kala kalmışım
ayazlar ortasında cehennemi yaşarım
sert rüzgarlar vurdukça vuruyor vicdansız
hani nerde bahar, nerde çiçekler
doğranıp gitmiş güzelimsi menekşeler
kıyamet var, selamızı okuyacak müezzinler nerede?!


yürekteki aşka pranga vurmuş ’para’ diyenler
ne kahve kalmış, ne de kırk yıl hatır
sanma ki cıvıl cıvıl öten kuşlarda sevinç var
bir kırıntı ekmeği arar imdatlarında
sabahlara dek sokaklar ağlar sarhoş çığlıklarında
gam sarmış gönülleri yalancı gülüşlerde
bir yudum sevgiye muhtaç bizim çocuklar
yaşamın cenderesinde tükenmiş soylu insanlar!..


Zafer Direniş
...

26 Mart 2013 Salı 12.40 Lahey