huzursuzum bulutlar askıdayken
sokak lambalarına gizlenip
küçük tekneler yüzdüreyim
-bulutlar arasından söylense de
söyle sana nasıl yazayım
hatıralar böyle ters bakarken

anlam kaybı sırasında hayallerin
-meşe dalları arasına örülen
filozofların tanınmaz sessizliği değil
boş pencerede parlayan kibrit
dalgasında kaybolmuş gözleridir
baykuşlar tarafından dinlenen

yaprakları dikiyorum şimdi
-saatlerin içine içine
elimde olmadan sözlerimle
veya yabani bir çiçekte cenneti
tutmak için avuçlarımda
zamansızlık içindir bu beklenen

kuşların evrenine dalıyorum
deniz kenarında çim ekerek
ya da sadece tozlarını savurup
-fısıltı ile söyledikleri çocukların
küçük bir sırdır bu mutluluk
yüreklerinde gizlenen

boş sayfaları karalıyorum
ve yağmuru anlayarak
yalnız ay ışığı altında
-adı tekrar tekrar taşlara oyulan
annemin dilidir bu güzellik
tozlu ellerime sığmayıp
kara bir kalemden dökülen