Seyrettim
bu gün geçmiş kayıtları.
Seyrettim de
kayıtlı hayatların
kısıtlı
yaşamlarını düşündüm.

Ne nasıl yaşadıkları bilindi ,
ne de onlar ne yaşadıklarını bildi.

Evrende her şey iz bırakıyor
hiç bir şey de silemiyordu
izleri .
Biz bile unuttuk sandıklarımızı
görünce karşımızda
nasıl da şaşırdık.

Kaybettiklerimiz mi kaybolmuştu?
Yoksa biz mi bir şeyler kaybediyorduk ?
Sadece bizim görüntü aldığımız şeyler mi
kalıyordu?
Yoksa
kara kutu
açılacak yerde bizi mi bekliyordu?

İşte
işte
orda oturan küçük kız,
hani gülen ,
bebeğiyle oynayan
işte o kız var ya,
sen gittiğinde
elini kalbinde tutup da
öylece susup kalan.
Arada sessiz hıçkırıklarını yüzüne bakanın gördüğü
sesini hiç çıkarmayan
çıkaramayan
senin küçük kızın.

İşte onun o hali de benim gözümden hiç silinmeyecek

Üniversite sınavına girecekti hani
ertesi günlerde,
girdi de kazanamadı.
O
acı ile
anasını kaybettiği günden iki gün sonra...

Sınav mı gördü gözü.

O şimdi benim yanımda Aliye Abla!
Misafir geldi bana
senin misafir olduğun ,
benim misafir olduğum evime .

Misafir diyorum bak
bir gün öleceğimizi
misafir olduğumuzu
bile bile ,
Son günümüz gibi yaşayalım
Diye diye .
ne çok şeyi
öteleye
öteleye……

Kayıt oldu mu sözlerim ne söyledim ?
ne anladım?
ne anladın?

Kayda alan oldu mu?