Yalnızmış
Kimi kimsesi yokmuş
Elden ayaktan düşmüş
Eşten dosttan bi haber
Yorgun ve derbeder...
Bir kadın ağlıyordu
Kızarık burnuna
Yumuk gözlerine
Mendili bile yoktu...
İçtendi hıçkırıkları
Belli ki canını acıtıyordu
Anılarında ki o
Körolası kalp kırıkları...
Donuktu bakışları
Sessiz ve derindi
Gözlerinde ki yakarışları...
Son olsun istiyordu şanssızlıkları
Yarın için mumla arıyordu umutları
Hayran hayran seyrediyordu
Etrafında ki jan janlı hayatları...

Köşe başından dönerken
Bir kadın yıkıldı yere birden
Aç ve susuzluğu
Dünyadan bezğinliği
Gözlerinden okunuyordu...

Hayat hiç adil değil ki
Bu günkü halini yarına
Kimler taşıyabilir ki
Ya da kim ölür,kim kalır ki...

Bir an onu ben saydım
Vicdanımla baş başa kaldım
Kaldırmak için ellerine uzandım
İşkillenip de ne kimliğini
Ne bu halinin nedenini sorgulamadım
Yeniden ayaklanması için
Sadece ona basamak oldum.
Minnetle baktı yüzüme
Sımsıkı sarıldı ellerime
Az bir hasbihalden sonra
En içten duygularıyla duasını alarak
Başkaca bir isteği olmayınca
Yanından usulca uzaklaştım.




ÇİMDİK 21.03.2013