Uzaklığımdın yakınlığı kadar yüreğimin
Sen derdi de başka şey demezdi
Gülümsemeyince inan gözlerin
Bu dudaklar gülmezdi, gülemezdi

Gidenlerin de kalanların da kaybettiği bir dünyadayız
Sensizliğe soyunulur her sabah
Ne şafak umurundadır ne gece
Hatıralar kalır gözlerinde
Bir de peş peşe çekilen şu ah!

Gidişsiz gelişler olmazmış aslında
Zamanla bunu da öğrenir insan
Yollar boy boy, bazısı uzun bazısı kısa
Ve gün gelir eller hayatı doldurmaya başlar
Boşlukla, hem de tıka basa

Anlamsız kelimeler uçuşur parmak uçlarında
Pusulasızdır zaman, kaybolur
Sahte birkaç tebessümün gölgesi dolaşır
İnsana
İnsana sadece kendi bulaşır

Kolay verilmez ki değer kolay da alınsın
İşin gerçeği alınabilecek değer verilmemiştir
Hani geldim sanır ya insan bütün yüreği ile
Kapılar kilitlidir
Zaten hiç gelinmemiştir

Şimdi yakınlığı kadar uzağındasın yüreğimin
Beni boş ver kendini kırdın ey gözlerim
At kahkahalarını
Dudaksız gülümse