Cerenin kirpiğinden süzülen nazdır suya.
Gül ıtırı karışır Leyla’nın nefesine.
Hasret namesi yazar göz üstünde buğuya.
Peri sesi karışır suyun billur sesine.
Dem yurdunda demlenir ağır ağır su düşü.

Berrak bir bestedir hep yudum yudum okunur.
Yanağına düşen çiy gülde şebnem misali.
Eller itina ile cam bardağa dokunur.
Edasıyla andırır her hâli gül misali.
Zamana nakış olur duruşuyla su düşü.

Billur gibi konuşan efsaneyi andırır.
Duruluğun simgesi bakışındaki ışık.
Kuruyan dudakları busesiyle kandırır.
Teninde renk ve ahenk birbiriyle karışık.
Durdukça kadem bulur bu minvalde su düşü.

Leyla’nın sürmesine esin çaydanlık isi.
Tazeliğin türküsü tüterken buğu buğu.
Gamzesiyle dağıtır ince belliler sisi.
Her biri endamıyla süzülüp giden kuğu.
Mecnun’a çağrı olur sükutuyla su düşü.
Ankara, 19.03.2013 İ.K