AYRILIK ZAMANI
Ayrılıyoruz
Bir ateşi alevlendirerek
Bir yangını körükleyerek ayrılıyoruz
Belki bir daha hiç görmeyeceğiz birbirimizi
Bir daha yanımda olmayacaksın
Nefesimi içinde duymayacaksın
Ve sıcaklığımı avuçlarında
Oysa bir mabet gibi kalıyoruz
Birbirimizin içinde ikimizde
Bir mabet gibi kutsal
O büyük doyumsuz sevgimizle
Ayrılıyoruz istemesek de
Bir acı keder içimizde
Bir burukluk
Özlemleri yıllara yükleyerek ayrılıyoruz
Sen gözlerinde yaşlar
Ben mahzun boynu bükük
Bir başkasına veriyorum sanki seni ellerimle
Ve sen bir başkasına gidiyorsun istemeyerek
Ağlama ne olur
Hadi sil gözlerinin yaşını
Kader böyle istiyor
Bak güçsüz kaldık ikimizde
Çaresiz
Boynu bükük
Ağlama ne olur
Bu ilk ağlayışın değil biliyorum
Ama böyle içten
Böyle duygulu hiç ağlamamıştın
Böyle ümitsizce
Böyle güçsüz
Böyle çaresiz
Başın göğsüme düşmemişti hiç
Oysa mutluyduk bir zamanlar
Bir büyük okyanus kadardı sevdamız
Sıra dağların yüceliğince mutluyduk
Şimdiyse her şey bitiyor
Başlamamışçasına
Yaşamamışçasına
Görmemişçesine birbirimizi
Bir başka yola gidiyoruz
Ve avuçlarımızda
Ayrılık çiçekleri
Böylesine kimse sevmeyecek seni biliyorum
Böylesine tutsak olmayacak gözlerine
Günler aylar mevsimlerce içimde kalacaksın
Yıllar koparamayacak beni senden
Ve gözlerinden
Bir sır gibi
Bir yıldız gibi parlayacaksın düşlerimde
Bir güneş gibi
Her sabah yeniden doğup
Her akşam yeniden batacaksın
Ve her mevsim ılık ılık
Bir bahar yeli gibi
İçime akacaksın
Ayrılıyoruz
Bir ateşi alevlendirerek
Bir yangını körükleyerek ayrılıyoruz
Bir mabet gibi kalıyoruz
Birbirimizin içinde ikimizde
Ve gözlerimizde
Sona varamamanın ezikliği
Ilık sıcaklığımız ellerimizde
Ayrılıyoruz
Öyle çok sevdik ki birbirimizi
Ebediyen düşmeyecek dilimizden bu sevda
Hadi artık güle, güle git ne olur
Mutluluklar diliyorum sana

Hüsnü Sönmezer Turgutlu 07.ağustos.1990
“BİR BÜYÜK KENTTİ DÜŞLERİNDEKİ”
İsimli şiir kitabımdan www.qkitap.com