Suya ıtırı sızar kömür gözlü leylanın.
Bir mecnuna çevirir demliği efsane dem.
Adını dudak okur bardaktan süheylanın.
Dudağa ve damağa çay usaresi merhem.
Yaşanır anlatılmaz bu demde billur anlar.


Berrak öyküler yazar sükut ile semaver.
Camdan bakan perinin gözleri ışıl ışıl.
Demliğe ilham olur çiy düşen nazlı seher
Başlarken haz üstüne tanbur telinde fasıl.
Hüzün mevsimi mi ki matemde billur anlar.


Su sanki dile gelir çayın ten ve renginde.
Dinlendirir dimağı bardağın has tınısı.
Nice gizemli hâl var efsane ahenginde.
Buğuyla harmanlanır nazdaki soylu ısı.
Tutkunuyuz diye mi sitemde billur anlar.



Gerekmez altın harfler gülde çiy damlası naz.
Hayal meyal gülüşü yada düşer kuğunun.
Bu efsane an için neler söylenilse az.
Şerhini kalem yapmaz çay üstünde buğunun.
Gönlü mestane eyler dem be dem billur anlar.
Ankara, 14.03.2013 İ.K