kar beyazı
hiç olmadı bahar tadında renklerim
yüreğim hep yaralı !
rüzgar savurdukça dağıldı sızılarım
kimi gülüp geçti kimi çiğnedi acımadan





acının en can alanı
hep iz bıraktı yüreğimde
ne ellerim yetti sarmaya
nede gözyaşlarım
yitik zamanlar oldu geri dönmeyen
döndüremediklerim
içimde ukte kalan yarım vedalar






hiç özenmedim gülün kokusuna
üzerime sinen kokun varken
zifiri karanlık gecelerde
ne ay nede yıldızlarım oldu
sevmedim yakamoz mavilerini
sevemedim gözlerinin elasından başka





hep hayaldi sensiz ömrüm
en güzel yıllarım yitik
gece dönerken güne ardında kaldı dünlerim
yazdığım satırlarda aradım adını
yırtılmış yada gözyaşlarıyla silinmiş
canım yana yana haykırdım
benim hiç senim olmadı
ne baharlarım nede yazım





şimdi beyazlar içinde
musalla taşında
gözlerini arıyor gözlerim
kaybolmadan elasında
bak gözlerime
sür ellerini kapat gözlerimi
son bir buse kondur alnıma
ve kapansın kefen beyazı düşlerim..








12.03.2013