baharımı kovmuştun zamansız
savrulup durdum yalancı mevsimlerde
hasret ateşinde yanmak senin kararın
hazanımdan beri
duygularımın sıcağında küllere karıştın

hayallere yelken açtım
çaldım kapını, açtın mı gözlerini
benim bağrıma yabancı
sen söyle
nasıl bir şey meltem esintileri

her daim
hatırana dalınca dedim ki
uzun gecelerden olmalıydı yükün
nem ile çöken ağırlığında bir gök kuşağı
bakışlarımla dokunduğum renk cümbüşüydün

vefa ruhumu okşadı bu sabah
göçmen kuşların kanat sesleriyle
gözlerim kamaştı yedi rengin ahenginde

anlıyor musun
damarlarımda bir sızı var inceden
zira
cemrelere selamda papatyalar
ve arılarda
meyveleri gördüm kesik dallar ağlarken

yokla biraz kalbini
düşüncelerimin gelgitlerinde
çok yormuştun beni
şimdi
hangi meçhuldesin kim bilir
keşke duyabilsen şu yanık sesimi
11.03.2013-Ahmet BOZTAŞ