hüzün olurmuş bazen AYNALAR


gülen gözler zehir çiçekleri elime verdi!
sahibini tavaf eden bir gölgedir karanlıkta…
insanlar affedilmek değil affedilmiş olmak ister

______ben onlara
Woltası düşük ampül gözü olarak bakıyorum

Sormadan, bilemeden!
ayıplanmak bu neden niçin

MAHREMİ’ME
sevdim,seviyorum,seveceğim.
dediysem________
adı GÜNAH’MI

duygularımı kandırdılar,
mantığıma arka çıkmadılar

dedikoduyu üreten,
merak dürtünüzü şaşayım

ah canım arkadaşlarım






görmeden ,bilmeden
işitmeden
DEDİKODUYA MEĞİL VERMEK
günah,günah
hem dedikodusu,
hem günahı almak


unutmayın MAHŞER DE
HESAPLAŞMAK VAR

Kim? Kiminle? Neredeymiş?
Kim? Kiminle? Ne yapmış?

SİZİN İŞİNİZ YOKMU?



ıslanmış göz yaşlarla bir şiir daha

saatler gece yarısını her vurduğunda

onu size de hatırlatır .

kızmayın BANA AYNALAR

sonra ederim size veda

hakkınızı bana helal edersiniz de

dökülür sonra gözyaşlarım bu satırlara



size benden küçük bir hatıra.
Kibar GÜL/ce....uğradım sayfalarınıza
belki unutmazsınız benide.



biraz ah, derin bir inilti,

ama sessiz ama çığlık çığlığa...

içsel bir çağrı, belki biraz yakarı.


samimi tonlama ile sesleniş belkide nida...
benimki



bırakın yüreğim konuşsun,
bırak gözlerim konuşsun...
saatler susmasın...
AYNALAR KONUŞSUN




ESEFLE KINIYORUM!



BURASI NASIL BİR YER
HAYRETLERDEYİM !


BİR HİKAYE
YAYDAN ÇIKAN OK GİBİ
Bir kadın,komşularından birisi hakkında
bir dedikoduyu yayıp duruyordu.
Birkaç gün içinde
bütün köy dedikoduyu duydu.
Dedikodunun kurbanı,
derinden yaralandı ve incindi.
Dedikoducu kadın
daha sonra yaptığından pişman oldu
ve çok üzüldü.
Hatasını nasıl tamir edebileceğini sormak için
bilgeye gitti.
"Pazara git."dedi bilge.
"Bir tavuk al ve onu kestir.
Eve dönerken tüylerini yol
ve yol boyunca yere at."
Nasihatın garipliğine şaşırsa da,
denileni yaptı kadın.
Ertesi gün
bilge bu defa şu tavsiyede bulundu:
"Şimdi git ve dün attığın bütün o tüyleri topla
ve bana getir."
Kadın aynı yolu izledi,
ama umutsuzluk ve korku içinde gördü ki,
rüzgar bütün tüyleri uçurup götürmüştü.
Saatler süren arayışın sonunda
elinde sadece birkaç tüyle dönebildi.
"Görüyorsun."
dedi yaşlı bilge.
"Onları yere atmak mümkün,
ama geri toplamak imkansız.
Dedikodu da öyle.
Dedikodu yapmak ne kadar kolaysa,
dedikoduyla işlediğin hatayı
telafi etmen de o kadar zordur."