Afet ablama, saygıyla.

Biraz neş’elenelim diye bir şiir yazdım
Afet Kırat ablamdan anında cevap geldi
Ben kendimce iğneyle küçük bir kuyu kazdım
Usta azimli çıktı, koca dağları deldi

Ne de olsa toprağı, hemşehrisi Ferhat’ın
Yeşilırmağın şehri, Amasya asıl yurdu
Ünü dışına taşmış dünya denen serhatın
O bir ilham perisi, o tam bir şiir kurdu

Ey Çetiner! bu şiir çıkıyor amacından!
Bırak artık tevazû ile yaptığın akti
Zirvelere doğru koş dağların yamacından
Göster hünerlerini, şimdi övünme vakti!

Hemen devam edeyim, evet nerde kalmıştım?
Hatırladım, en büyük şâirlik yarışında
Sırtım açıkta kalmış, rüyâlara dalmıştım
İsmim söyleniyordu yurdun her karışında!

Kütüphane doldurur çıkardığım kitaplar
Şiirlerim tüm dünya dillerine çevrildi
Şâir, usta ve üstad, bana ait hitaplar
Yazdığım hicivlerle hükümetler devrildi!,

Bencil biri değilim, hiç sevmem övünmeyi!
Bazı gün çok sâkinim, bazı gün de azarım
Sevmem ilham yok diye ağlayıp dövünmeyi
Her gün mutlak oturur beşyüz şiir yazarım!

Çok paralar kazandım, servetim oldu gani
Alp dağlarından gelir yağım, sütüm, ayranım
İnanın görmemiştir dünya ben gibi fânî
Her gün mail gönderir milyonlarca hayranım

Dünya kanallarından dizi teklifi aldım
Kaç belgesele oldu benim hayatım konu
Mars’ı bana verdiler ama burada kaldım
Bilmem nereye varır bu şöhretimin sonu!