2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1325
Okunma

ayyaş adımlarım
ne kadar sevebilirdi seni
bu kasabanın çapraz sokaklarında
şiir yazdım aşağıya
almak için gidiyorum...
çim yetişmiş yıkık evlerdi koklanan
ateşli bir mermi sürülmeden aşkın ağzına
günümüz rezil öpüşünde acı olmaz
can arkasından, batar güneş
ıslak taş kenarıdır artık teselli
eğrelti gölgelerde beklerken ölümü
bir vücudun karanlık uzayında
bir zihin kendini açar
gökyüzünde kuşları besle
şimdi zamanıdır
ağızlara dikilen düğmelere ferman
gül altında karartılmış vadilere feryat
bir tekne dünyanın kenarına doğru
kürek çeker
ayaklarım, ben sürüsünü arayan kuş gibiyim
korkuluklar arasında
ancak yaşanan görünür
her şeyin diğer yarısı sır
mana daima
derinden daha derin
.
.
.
5.0
100% (5)