Ellerim, saçlarım öksüz kaldı sen gidince
Gözlerim de derin boşluklar...
Soğuk bakışlar kaldı.
Söyleyemediğim sözler var dilim de,
Hissedemediğim kokun tenim de

Duyamadığım sesin...
Uğultusu kulaklarım da .
Hatıralarım var, seni unutturmayan,
Duygularım var ezip geçemediğim,
Bu yüzden hep yaralıyım bilirsin...
Kanayan yaram gün geçtikçe kabuk
Bağlıyor; mecburen.

Biraz daha hafifliyor sancılarım...
Ama hep bir eksik var ruhumda,
Hiç kimse tutamıyor yerini...
Unutturmuyor... Seni.
Aksine daha çok hatırlıyor, özlüyorum anılarımızı.
Yürüdüğümüz yollar da yürüyorum;
Gülümsüyorum sessizce...
Hayalini izliyorum baktığım her yer de .

İlk Öptüğün anı hatırlıyorum;
Kanıyor şimdi dudaklarım yokluğunu,
Hisse dikçe.
Verdiğin sözler çınlıyor kulaklarım da...
Ani den bir ayrılık senfonisi gibi.
Adını söylüyorum sessizce,
Korkuyorum sensizliği yaşamaktan,
Deli bir rüzgâr esiyor yüreğime.
Üşüyorum dizlerim tutmuyor yokluğun da.
Afakanlar basıyor yatınca yüreğimin üstüne
Yeniliyorum yalnızlığa ve boynumu büküyorum
Masumca.

Gözlerim den sen sizliğin yaşları akıyor,
Süzülüyor yanaklarım dan sicim gibi.
Sana uzak olmanın acısı odamı yangın yerine çeviriyor
Ben de yanan alevi
Resimlerini öperek söndürmeye çalışıyorum.
Sen gittin gideli .
GÜLŞEN SARIOĞLU 1.3.2013