Hâince düşürüldü bindiğin çelik kartal
Onurlu bedenini kurban ettiler kar’a
Ardından uyduruldu onlarca komik partal
Alperenler gönlünde açtılar onmaz yara
Vidaları yerinden keçiler sökmüş reis!
Bütün teknik veriler bu yüzden çökmüş reis!

Onlar ki develeri havuduyla yutarken
Sen kısıtlı bütçenle didinip duruyordun
Helikopterin düşüp bedenin buz tutarken
Belki de halkın için hayaller kuruyordun
Ama hiç birisini yaptırmadılar reis!
Bak yine koltukları kaptırmadılar reis!

Karınca izlenirken uydularla fezâdan
Göremediler büyük, üstelik al demiri
Vazgeçmediler sana uygulanan ezâdan
Yanlış yöndeydi asker, kim verdiyse emiri?
’Gezip durun’ demişler ’sinir germeden’ reis!
Bilerek bulmamışlar sen can vermeden reis!

Ve senin yokluğunda sahneye kondu oyun
Açılım masalıyla uyuttular milleti
Sandılar onlar çoban, bütün Türk halkı koyun
Yeniden azdırdılar terör denen illeti
Yüzü bulanlar şimdi astar soruyor reis!
Asker namlu ucunda sınır koruyor reis!

Vatan hâinlerini dağlardan indirdiler
Temiz ilân ettiler su gibi saf ve duru
Sonra bir otobüsün üstüne bindirdiler
Hep birlikte attılar şehirde zafer turu
Onlar ki Mehmedime silah sıkmıştı reis!
Ve adâletten kaçıp dağa çıkmıştı reis!

Bana bakma arada dellenirim, azarım
Mekânım olur bâzen, dipsiz, derin bir kuyu
Yeniden dertleşirim, belki yine yazarım
Tekrar görüşene dek kabrinde rahat uyu
Arada misâfir ol, gel gir düşüme reis!
Al götür yorganımı, artık üşüme reis!

Mustafa ÇETİNER

.