Yürek sesin hiç susmasın..

tebrik ederim .... aynen mutluluk versin... kalemine sağlık

Önceden mutluluk sanardım küçükken oynadığım oyuncakları.
Ağır bir yük bilirdim taşıdığım eşyaları.
Acı sanardım düşünce vücudumun yaralanmasını.
Allah akıl değil mutluluk versin zorunlu kılmasın infazımı.

Benim ağlamama üzülmeme neden oluyo içimde ölenler.
Sadece benim olcağını söylerdi züppeler eglenenler.
Benim gibi olur acısından bu dünyadan göçenler.
Ben bişey demiyorum Allah akıl değil mutluluk versin senin olsun iyilikler.
Eğer mutlu olacaksan ben rağzıyım mezarımda açsın dikenler.

22/06/2012
13:06 Cuma
Ozan SONAR




Yüreğini kalemini kutluyorum üstadım güzeldi severek okudum,
Yüreğin kalemin daim olsun..........
Saygılar

...............kutlarım samimi satırları kalem dostu..............emeğe sağlık yüreğe sağlık......

ALLAH AKIL DEĞİL MUTLULUK VERSİN

Bende insanım yüreğim yıkılır aldatılır gün geçtikçe.
Çarşıda bir tanışı görsem diyo ozan oğlum bu kollar ne.
Olacaksa ilerde çektiren le bir mahkeme.
Zaten bu zamana kadar çekmedik mi silleye.

Kimse hiç kimse bir Allahın kulu bile bunları sevgili uğruna yaptığımı bilmez.
Arkadaşlarla sadece arkadaş kardeşlerle sadece kardeşiz kimse beni düşünmez.
Aklıma geldiğinde ağlıyorum sensizlik neden bitmez.
Allah akıl değil mutluluk versin ben söyleyeyim sevenle gönül eğlendirilmez.

Uzaktan konuşurlar hakkımda hep kötü.
Gelipte dinleseler derdimi onlarda bilir bu çocuk ölü.
Üstümde bir yük yok sadece var mutluluk rolü.
Allah akıl değil mutluluk versin istemiyorum beklemiyorum dönüşünü.

Evet benim ben basit ayrılığınla aylarca susturduğun.
Yatak aşkı daha mı güzel baksana be mutlusun.
Umursamıyorum bişeyi evet artık sorumsuzum.
Allah akıl değil mutluluk versin işte budur tek umudum.

Sen sadık olmasını bilseydin sevseydin soy adımı taşırdın.
Şimdi herkesinsin miktarı kadar cepteki paranın.
Bir sen olmuştun beyazlar içinde görmek istediğim kadın.
Söylemeye utanıyorum artık bir oruspudur lan lakabın.

Nereye tükürsem olmaz altı sakal üstü bıyık.
Vardı bir hedefim tabi o zaman okul sıralarındaydık.
Hırs yaptım mutlu insanlara mekanım olacak köyümde ki mezarlık.
Allahım nolur al canımı bitsin ölümle dargınlık…

Ağlamayı ister gibiyim gözlerimde duran yaşlar her an akacak.
Başım döndükçe her gece özgürlüğümün olması zorlaşacak.
Çoktandır görmüyorum uğruna kestiğim kollarım seni ne zaman saracak.
O değil de düğün davetiyen gelirse arkamdan bir Fatiha kim okuyacak.

Ansızın ebedi uykuya dalarım sen beni mutlu zannederken.
Hep senin yaptıklarını yazdım da bitiremedim tükenen kalemlerden.
Benimde isyanım başlıyor akşamları çektiğim perdelerden.
Tekbir nasibim varmış oda beyaz kefenlerden.

Önceden mutluluk sanardım küçükken oynadığım oyuncakları.
Ağır bir yük bilirdim taşıdığım eşyaları.
Acı sanardım düşünce vücudumun yaralanmasını.
Allah akıl değil mutluluk versin zorunlu kılmasın infazımı.

Benim ağlamama üzülmeme neden oluyo içimde ölenler.
Sadece benim olcağını söylerdi züppeler eglenenler.
Benim gibi olur acısından bu dünyadan göçenler.
Ben bişey demiyorum Allah akıl değil mutluluk versin senin olsun iyilikler.
Eğer mutlu olacaksan ben rağzıyım mezarımda açsın dikenler.

22/06/2012
13:06 Cuma
Ozan SONAR.

Ağır ifadelerinde kullanıldığı sitem dizeleri okuduk, şiirinizin final bölümü daha güzeldi, başarılar dilerim şaire Yunus diyarından selamlar.