Kahve:
Bakır cezve altında köz benim için yanar .
Kırk yıl gölgem çekilmez uzar gönül dağına.
Tadım acı da olsa anan hayırla anar.
Takılırım dostların ipek gönül ağına.

Çay:
Gölgeyle işim olmaz içim dışım bir benim.
Berrak türküler söyler ince belli benimle.
Günün her saatinde ışıl ışıl bedenim.
Anlatırım dostluğu gamzemde ince imle.

Kahve:
Ben esmer güzeliyim Belkıs’ın diyarından.
Adım Yemen dilberi geçer hep kitaplarda.
Kallavi fincanların haberi yok yarından.
Fağfuri zamanlarda ben varım hitaplarda.

Çay:
Harflerin ışığına fer olur da nefesim.
Kuğularla yarışır doldurduğum bardaklar.
Kaşık bardak sesinde yankılanırken sesim.
Su ateşle el ele şen bu yüzden çardaklar.

Kahve:
Köpüğümün sureti albenin bestesi.
Çın çın öter sarayım fiske vursa güzeller.
Özümde biriken sır hatır gönül destesi.
Dokununca gülümser tenime zambak eller.

Çay:
Tenim zaten billurdan her hâlim albenili.
Çaydanlığın isinde Leyla’nın sürmesi sır.
Yalnızlığın iklimi olsa da Mecnun ili.
Hikâyem sürecektir bu minvalde kaç asır.
Ankara, 27.02.2013 İ.K