Üstüne yağmur değse, inan ki kahrolurum;
Yanağında bulunur, dudakta kaybolurum...

Sakın gözün görmesin bendeki infiâli;
Ruhumda, bedenimin, parçalanmış bin hâli…

Aklım–fikrim firâri, aranmakta bin asır;
Dilimde kelepçeli, sükûta eren tek sır…

Konuş, öyle konuş ki, her harfinde susayım;
İstersen sürüneyim, istersen kan kusayım…

Sarılsın gece-gündüz tenine ihânetin;
Hergün beni doğursun, alenî cinâyetin…

Kirpiğine diklensin, sevdânın iftirâsı;
Gözyaşından düşülsün, koca ömrün kirası…

Kalbinin kapıları, tâdilattan kapansın ;
Sönsün hayat ışığın, mâdem ki canda cansın…

Çalmayan kapılardan, sen de öğren hasreti;
Sen de öğren, nasılmış,vedânın eziyeti…

Anlarsın çığlığından, virân olan bu bağın;
Ne demekmiş üstüne devrilmesi bir dağın…

Solmaya mecbur artık, kalbindeki o tek gül;
Gözlerimden kurtulup firâr etti tahammül…

Bırak aksın gözyaşım, silmeye yemin ettim;
Benden seni çıkartıp gülmeye yemin ettim…

Sanma artık sensizken, ölümü bekliyorum;
Sanma artık sabrıma, sabırlar ekliyorum…

Ne geceler gecedir, ne sabahlar bahtiyâr;
Benden hesap sorarken, aynadaki ihtiyâr…

Ali ALTINLI – 25/02/2013
Saat: 23:37