40
Yorum
37
Beğeni
5,0
Puan
2396
Okunma

Her yer dağınık
Şafak bile perişan
Zaman akıyor damlayarak
Sonu olmayan maratonun finalini koşar gibi
Yaşamın pislikleri dökülüyor dudaklardan
Kulakların duyduğu boğuk bir hıçkırık
Feryat figan bağırıyor
Uyan perişan şafak doğuyor
Zaman gibi
Hıçkırıklarda toprağa karışıyor
Güneşe uzattığım dudaklarımı öpüyor
Kuru bir öpüşmenin yolculuğunda bedenim
Senden sonra renk düşmedi göğüme
Tüm mevsimlerim çamur deryası
Akşamları senin yüreğine sığınırdım
Senin gögsüne düşerken sesim
Çilek kokardı nefesin
Gökyüzünün maviliklerinde süzülürdüm
Sen yinede dudaklarına as beni
Öpmelerimi saçlarına bağla
Senin tenini benden
Benim terimi senden çıkaran
Denizlerin koynuna at...
____________ya tabe volim_____________
24/12/2012
5.0
100% (45)