YAPRAKLAR  

Kökene  bağlıdır  gövdesi, özü,
Rüzgar, yel estikçe söylüyor sözü,
Dallara  döşenip  gülüyor  yüzü,
Topraktan vitamin  alan yapraklar.

İri de, ufak da mevcuttur damar,
Yağmuru, güneşi  içine  emer,
Yaralı  olanlar  sessizce  iner,
Meyveyle ağaca dolan yapraklar.

Mevsimlere göre şekli değişir,
Gübreyle, ilaçla  parlar  gelişir,
Kuşlara, böceğe mecbur alışır,
Bahar da kıvamı bulan yapraklar.

Oksijen,  havayı  bizlere  sağlar,
Görünüm rengarenk yeşile bağlar,
Süresi dolmadan bir müddet eğler,
Sonbahar, kış günü solan yapraklar.

Silip, süpürüyor  tipi, fırtına,
Çuvala dolduran alır sırtına,
Zekiliği biter bakmaz ardına,
Bir varmış, bir yokmuş yalan yapraklar.

GÜLLÜ YAPRAKLAR

Teslimi simgeler sarı, beyazı,
Kırmızı olanın vardır niyazı,
Kavun içi, gri, kahve, kirazı,
Eflatun, pembe renk, allı yapraklar.

Nasırlı ellerle toplanır onlar,
Esansa dönüşür desenle tonlar,
İnsana ihtiyaç yararlı bunlar.
Dikenine bağlı dallı yapraklar.

Elleri uzatır iner özüne,
Şifalı lezzeti koyar yüzüne,
Mis koku salıyor bahar,yazına,
Arıların dostu ballı yapraklar.

Gül şehri ilim de Rosense mevcut,
Tenine sürdükçe algılar vücut,
Saygısız, zalimi düşündür, acıt,
Aşkın iksiridir dili yapraklar.

Ispartalı Zeki gururla yazar,
Dünya genelinde buluyor pazar,
Mavi boncuk takın değmesin nazar,
Güzellik sembolü güllü yapraklar.

Ispartalı  Zeki Çelik TÜRKİYE İLESAM il temsilcisi.