hayrettin taylan


klişe bir istanbul iklimi gibi esiyordum yüreğimde
sabah hüzünlü bulut,öğlen sıcak düş, gece ay yüzü kadar mutlu an
işte bu sevginin gramercisiydim
dilimle dilinin dil bilimcisiyimdim
aynı sözcüklerin bağrında aynı ışının sevi bağıydık
aynı özlemin uğruna ayna olan içsel volkanın bağılıydık
aynı faydan bağlanıyordu içsel depremlerimiz
aynı aşkın ömrüydük

2…
kırmızı hayallerinde durur, yeşil gözlerinle geçerdim aşkın karşısına
kalbinin bakireliğini verdiğin bu aşkın ölümsüz aynasında taranır umudum
mahcubiyetin yürek çantasında taşıyordun özlemleri
sözlerin ten renginde üşürdü sensiz sözcükler
esmer gecenin, berrak yüzyıllık umuduydun
bir ışık kadardı aşk
bir aşk kadardı ışığın
3…
seni tanımadan çok bendim, çoktan bendim
şimdi artık, bir sen, bir de senden kalanım
arafa rafını kurmuş üstbenlik kütüphanesisin
şimdi yalnızca sözlerinin maviliğini okuyorum
şimdi sonsuzluğun şulesisin
şimdi n’arının aşka bal kavmiyim
şimdi, tatlılığının bağımlı padişahıyım
şimdi , tahtımı bahtının sevilerinde kurdum
şimdi, tutku sularının aziziyim
şimdi, yeşil gözlerinin bakış bahçıvanıyım
şimdi, beyaz sözlerinin kitap kokusuyum
şimdi, senli hayatın ömür müdaviyim
şimdi, buzul yüreğimin şulesisin, çoğalıyoruz aşka