Sükutun rengi çayda billur hâle bürünür.
Dudağın meramını nakşeder ince belli.
Leyla dem dem tenine çay ıtırı sürünür.
Kafdağı perileri mukim olur temelli.


Bir öykü anlatılır buğusunda gül misal.
Berraklaşmış zamana su özünden naz iner.
Bu nazlı saatleri betimleyemez masal.
Emsalsiz rayihalar demlikte suya siner.


İnceliğin resmini çizer bakışlar suya.
Harelenir hayaller ebru gülüşü olur.
Çayı özlerken dudak göz hasrettir uykuya.
Çiy düşen gül yaprağı dem dem vuslatı solur.


Demliğin özlemini şerheder müdavimler.
Cama nakış olur su her mevsim çay renginde.
Çaya atıftır o an mekan da cümle imler.
Turnalar rüya görür billurun ahenginde.


Renkle ahenk buluşur buseliğin koyunda.
Mehtapta su oynaşır yakamozlar cümbüşü.
Baş rolde ince belli bu efsane oyunda.
Dudaklar hayra yorar gördüğümüz saf düşü.
Ankara, 19.02.2013 İ.K