Bildiğimi deyim ne tut ne unut,
Gözler gülmektense yaşı severmiş.
Herkese düşermiş sade bir umut,
Gerçekten ziyade düşü severmiş.

Kimi vurdum duymaz kimi oralı,
Böyledir ezelden dünyanın hali,
Bana dokunmayan yılan misali,
İnsanlar ağrısız başı severmiş.

Ekmeğin araya soğanı koydum,
Gözüm aç değildi yemeden doydum,
Kendini görmedim adını duydum,
Zenginler havyarla suşi severmiş.

Mezarı andırır eşyasız odam,
Dünya ceza olmuş ömrümüz idam,
Baba kömür desin hoş kardan adam,
Çocuk mevsimlerden kışı severmiş.

Kimi fanlı yerde kumar oynarken,
Kimi tarla tarla ekmek ararken,
Kırk beş derece de beyin kaynarken,
Derler Anadolu puşi severmiş.

Başkası kaldırır ağırsa destin,
Boşuna demezler el elden üstün,
O zaman anlarsın düşmanın dostun,
Namert kara günde taşı severmiş.

Kendine gizlidir kişinin aslı,
Bazısı duygusuz bazısı hisli,
Özünde saklıysa akbaba nesli,
Karga mismilden çok leşi severmiş.

Son deyip çoğusu yapar bin defa,
Gölgeler düşürür edilip affa,
Güneşten kaçarmış bulanık kafa,
Sarhoş aydınlıktan loşu severmiş.

Aklıselim olan fikrinden dönmez,
Titizin ocağı üfrükle sönmez,
Diktiği giyilmez yaptığı yenmez,
Eringen pasaklı işi severmiş.

Ben eğri dediysem sen doğru anla,
Anla da kendini tanı zamanla,
Adamlık ölçülmez dinle imanla,
Ozan eroğlu er kişi severmiş.

Ozan AKAR
13.05.2009