2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1045
Okunma
Hani benimdin ,belki gece düşerken yağmura
Karanlığı saymadım, ağlamaya ramak kaldı.
Masal bu ya attım görünmez gölgemi çamura.
Bağcıyı kovalarken, bak elimde çomak kaldı.
Şairi nadan belledim, peşimde şimdi suna.
Bilmem ki yeter mi, Hasana gönderdiğim kına.
Üsküdarı yakmışlar düşün varınca farkına.
Toroslarda KaracA oğlandan bu hamak kaldı.
Şiir sanma ki nazlısı, o sözün efendisi.
Belki mülkü vasfın belki de sözün ta kendisi.
Şair ise letafet gülzarının mühendisi.
Gitti piri fani,üstadı azam... yamak kaldı.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz