0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1325
Okunma
salalım çığlıklarımızı gökyüzüne
tanrı kalbin gözyaşıysa eğer
gözlerin biraz gri çokça yağışlı
ellerim kocaman ceviz lekesi
melankolik nakaratlar eşliğinde
elini ellerimden çeksen de
ay parlaklığını sağar
kim durdurabilir kavuşmalarını
sözcüksel fırka olarak adın
sosyal suretler içine teslim
artık bana baktığında
şüpheye yapışkan izlerini bırakarak
zaman arasında boğulan
kaybın oluyorum
kış bitimi şimdi çocuk yüzlüm
daha az büyüme masalı olarak
dokunduğunda kalbim açılıyor
su yüzüne eğilen zaman
sevgisizlik adına kayboluyor
aşktır beni kesen kör bıçak
suretine batırılmış aynam
adını vadilere haykırdım dün
kuşlar toparlasın yankılarını
ruhun ruhumla öpüştüğünde
kim öldürebilir anlamsızlığını
5.0
100% (3)
