Bir zamanlar koyun kuzu güderdik
Elden tutuşur seyran ederdik
Mecnundan Leyla dan daha beterdik
Nerde o maziler dağlar maralım

Bağ tarladan üzüm kavun yolar dık
Bir an olur hülyalara dalardık
Kuzuları cam oluk ta sulardık
Nerde o maziler bağrı yaralım

Çıkıp kayalara gönül eğlerdin
Bez bebeği çöp beşiğe belerdin
Dertli türküleri ne hoş söylerdin
Nerde o maziler kaşı karalım

O günler benzerdin yavru ceylana
Bilirim küçükten vurgundun bana
Bakışın bedeldi bütün cihana
Nerde o maziler gönül kıralım

Dağdan çırpı toplar ateş yakardın
Gözlerime sevda ile bakardın
Allar giyip yollarıma çıkardın
Nerde o maziler gözü çıralım

Yükseli yi deli ederdi bakışın
Lalede sümbülde yoktu kokuşun
Aklımı alırdı o kaş yıkışın
Nerde o maziler alnı turalım
Nerde o maziler kalbi yaralım

OSMAN YÜKSEL