Şimdi bu saatte çıktım sahil boyu yürüyorum,
her yer sessiz,herşey sus pus,sadece su sesi,
geliyor kulaklarıma,ve herkez mutluki kimse yok yanı başımda,
biraz oturdum dalgalar yavas yavas vuruyor karaya,
onu seyretmekten başka hiç birşey gelmiyor aklıma,
sonra kos kocaman bir yolu yürüyerek geçirdim o geçeyi,
ufak bir kedı geldı yanı başıma onu sevdim oksadım,
kucağıma aldım kendıni cok öksus hıssedıyor gibi
sonra salı verdım giti oda,ve ben yine onca yürüdüyüm
yollara seslendım yetmedi dimi beni halen yormaya,
yoruldumu farkettım be artık yaşlandımı hissetim gün geçtikçe,
kendimi kaybetimi görüyorum kendımden,sonra etrafa baktım vızır vızır,
geçiyor arabalar,çagımız ılerlerken biz halen sayıklıyor ve halen
hayata yenılıyoruz bu yorgunluk usandırdı beni,artık tükendimi farketim,
onca acılara onca işe güçe el uzatmaya elim artık gitmiyor artık hiç
birşeye yetişemiyorum,ve hayatımda ilk defa birini kırdımı farketim,
ama isteyerek degıl ufak bir örnek verircesıne sacma sapan konustugum için onu,
üzdüm kalbini kırdım,sanırım özur dılesemde oo bana kızgın sanırım neyse sonra
farkettım ben hatatımda kimseyi kırmadımı üzmedimi anladım oo kalp kırıklıgını bılırımde,
barıstırmasını iyilestırmesını okadar zorki,onu anlatması okadar güçki,bilmiyorum artık ,
ve ne yapcamı ve ne etcemide...sadece başımı eydim susuyorum içten içe döküyorum göz yaşlarımı
yüzüme..!

ByEMSAL..