Gitme.!

öfkemi kıskanmalarıma say,

kızgınlığım sana değil, yazgımın hazanına.!

öfkem, geç kalan yağmurlara,

çaresizliğime...


hele dön de bir bak,

rüzgar kuruttu onca emeği,yağmur sustu

bu talanı hakedecek ne yaptı aşk!


ahraz değil vicdanın biliyorum

ve gülüşünde nefreti öldürmek muhal değil...

Sensizlik, ah sensizlik.!

Yemen’den dönmeyenleri beklemek gibi.!


bir yangın ki, ömür hazinemin külleri arş-ı alada,

bir yangın ki, kaç dağ, kaç nehir boğuldu alevlerinde,

güneş tek başına kainatı yakıyor, sensizlik de beni.!


küllerimi hüzün şiirlerinde ara,

gözyaşlarım şehrinizin bulutlarında saklı,

hadi sokağa çık, birazdan yağacağım...

Fırat’ın bahar çılgınlığıdır öfkem,

özlem imansız,

özlem, merhamet yoksulu,

özlem, mayın tarlasında kalan kolum, bacağım...


yine uyku tutmadı, sahildeyim erkenden

dağlar, iki maviye sevdamızı anlatıyor

deniz; serin, mavi ve suskun, semanın gözleri bulutlu


dağlar, yıllanmış hasretimi dağlıyor,

gökyüzü avuçlarımı yüzüne kapatmış ağlıyor...

Bodrum; begonvil gülüşlü mavi cennet.!

böyle mi olacaktı buluşmamız,

anasız, yarsız, bayramsız...

İbrahim EROĞLU
Bodrum/2005