Ben değilim bu!
Hayır olamam!
İki yüzlü olmak yakışmıyor bana!
İçimdeki neyse dışımdaki o olmalı
Ama olmuyor
Saklıyor gülümseyen yüzüm
Ağlayan diğer yüzümü
Mantıklı görünmeye çalışıyorum
Ama kafam çok karışık
Korkuyorum.
Hem de çok…
Kendimi en güçlü hissettiğim anda
En zayıf yerimden vurulmaktan…
Ve oldu işte korktuğum
Bir kurşun değil bu bağrıma saplanan
Bir hançer değil
Sadece umursamazlık görüyorum,
Karşılığında bütün çabalarımın.
Umursamazlık!!!
Kimseye muhtaç değilim diye haykırmak istiyorum
Umursanmaya da ihtiyacım yok!
Umursandığım kadar umursarım olur biter!!!
Ama sözde kalıyor yine
Bu bile ne kadar umursadığımı gösteriyor aslında
Yaralandığım yerden yaralarım diyorum
Ama kıyamıyorum!
Yapamıyorum…
İki yüzümü de alıp gitmek istiyorum
Hiçbir iz bırakmadan geride
Ama yüreğime bırakılan derin izleri silemedikten sonra…
Ne çare!
İki yüzümle,
İki yüzlülüğümle devam ediyorum yaşamaya
Her şeyi iki kere yaşıyorum bu yüzden
Bir ağlıyorum bir gülüyorum her şeye
Sanırım bir tek aşkta iki yüzüm yok
Tek yüzüm bile yok şimdi
En kötüsü de yüzsüzlük olsa gerek değil mi?
Senin yüzün var mı bilemem ama
Benim yüzüm yok artık yüzüne bakmaya sevdiğim
Çünkü aşk tek yüzünü de kaybetti ben de
Hoşça kal!