Çağımız ilim çağı, ilk adımı atarken
Ya bilerek atmalı, ya bilene sormalı.
Meyvesiz ağaç gibi, dikleşmede fayda yok
Yolcu yol almak için, gönlü yola sermeli.

Gemi azıya almış, atı her an eğerli
Mehmetçiğim öyle ki, korkak değil ciğerli
Erdemli insan için, söz her şeyden değerli
Ya hiç söz vermemeli, vermişse de durmalı.

O yâr nâzik eliyle, benim yaramı sarsa
Lütfeyleyip bâzen de, gelip hâl/hatır sorsa
Dünkü Kâbe misâli, gönlümüzde put varsa
Zaman/mekân kollayıp, birer birer kırmalı.

Bâzıları gül değil, anti tezden gül olmuş
Bülbül ise aşkından, bil ki özden gül olmuş
Güle bak da ibret al, o ne yüzden gül olmuş?!
O, onun arkadaşı, dikeniyle dermeli.

Tsunami kapıda, bu gemi böyle gitmez
Eğer rota yanlışsa, çekilen çile bitmez
Gönül öyle bir kap ki, boşluğu kabul etmez
Sevilen bir gönüle, bir yol bulup girmeli…

10/02/’13
Hanifi KARA