kesinlikle gitmeyecektin
solmayacak
erimeyecek
kaçmayacaktın gözlerimden öteye
Yetim bırakarak masum sözlerimi




su verecek
yanaklarıma çiçek çiçek açacak
bana yardım edecek
kendi ellerinle beni besleyecek
yağmur gibi yağacaktın üzerime
Hiç susmayacak
konuşkan harfi kalacaktın iki dilimin
Kürtçe’min nazenin kokusu
Türkçe’min ’seni seviyorum’ dokusu





kesinlikle gitmeyecektin
kalacaktın yanımda
kalacaktın yaşadığım şehirde en canım
göğe yüzümü çevirdiğimde arşıma şarkı düşerek
her arşımı güzelliğinle sewda eyleyerek
destek çıkacak
mutlu edecek
can katacaktın kalbime






ah
ah ki ne ah sensizlik
sensizlik zor
sensizlik mapushane
istesem de artık uçamıyorum
bir kanadık kırık
bir kanadım eksik
sen yoksun diye mavi de uğramıyor
hiçbir rengime
ve hiçbir molama huzur merhaba demiyor
demiyor kimse bana:
nasılsın
ne hallerden
ne yangınlardasın





kesinlikle gitmeyecektin
gittin yalnızlık oldu adım
tat nedir
hayata katılmak nasıldır unuttum
unuttum sevmeyi koklamayı
ve hissetmeyi senden sonra




senden sonra dünyam karanlık
ışık yok
dert çok...