BIKMIŞIM USANMIŞIM ARTIK BU HAYATTAN

Geceyi sabahlar’a ekleyip bir ettim
Gündüzümü dört duvara çakıp hapsettim
Akrep yelkovan gibi kurulmuş saattim
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Sırtıma yükü içime koru taşıdım
Sanki bir merkeptim hayvan gibi yasadım
İşin sonunda havayı cıvayı aldım
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Paylaşsaydık aşı bal bereket akardı
Tencere kaynar çorbamız arşa taşardı
Benimde bir halim güzel düşüm vardı
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Kan bağı akrabam menfaâte dayanmış
Fitne dalkavuklar dost revaçta sanılmış
Bacı gardaş hepsi boş dünyada yalanmış
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Dert dolu içm yılların yorgunluğu var
Bir it çakal uğruna heder oldu yıllar
Emek verdim alın terim oldu ona kâr
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Gün boyu yidiğim küfür haddin aşardı
Düştüğüm bu hayat sanki bana revaydı
Yoktu hiç bir hesabım herşey muammaydı
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

İnsanoğlu çok densiz borma bork içinde
Bu dünya zay sahte dostluklar bol içinde
Dert doluyum yürek sızım çok var içimde
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Düşmeye gör mılığın düşer yüzün gülmez
Hali nice ne halde eşin dostun görmez
Aylar yıllar çileye dolar gün ras gitmez
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Menfaate dayalı kötü bir dünya var
Düşme çoluk çocuk eşin başına kakar
Zor zamanlarda dertler olur katar katar
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Güvenme kansıza,hain sözünde durmaz
Umut tükenince direnç özünde durmaz
Gözlerin nemlenir yaşın gözünde durmaz
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan

Düşmüşüm elden ayaktan ben bu yaşımda
Doğrulmaz belim artık Musalla taşında
Resul’um ders aldı dostlar dünya boşuna
Bıkmışım usanmışım artık bu hayattan
...... 07.02.2013